Rasulullah (sav) şöyle buyurdu: Siz bir adama biatta birleşmiş iken, birisi gelir de asanızı kırmak veya cemaatınızı parçalamak isterse, onu hemen öldürün. [Muslim, 3443]

Rasulullah (sav), Müslümanların yani İslâm Ümmetinin birliğini ve varlığını asaya benzetmiştir. Asa kendisine dayanılarak, yürünebilen bir dayanaktır. Efendimiz (sav) İslam Ümmeti’nin birlikteliğini asaya benzetmiştir ki; böylece o asa olmadan, İslam Ümmeti’nin yürüyemeyeceğini ifade buyurmuştur. Bu dayanak kırılırsa, ümmetin birliği dağılır, cemaatı parçalanır ve varlığı ölümcül darbe alır. Çünkü bu, ümmetin tefrikaya düşmesi, gücünü kaybedip zillete ve yenilgiye uğraması demektir. Bunu Allah (cc) şöyle belirtmektedir:

“Birbirinizle çekişmeyin. Sonra korkuya kapılırsınız da, gücünüz (devletiniz) gider. Sabredin. Muhakkak ki Allah, sabredenler ile beraberdir.” [Enfal 46]

İslâm Ümmeti cemaat varlığını ancak, birlik ve beraberlik içinde koruyabilir. Ümmetin birlik ve beraberliğinin dayanağı olan asası ise, Raşidi Hilâfet Devleti’dir. Kendisine biat edilmiş meşru halifedir. Devlet (Halife) ortadan kalkarsa, ümmetin birlikteliği de ortadan kalkar. Ümmetin birlikteliği ortadan kalkınca, ümmetin devleti/gücü -günümüzde olduğu gibi- elinden gider. Korku ve panik içinde, zelil ve yenik bir konuma düşer.

İşte ümmetin bu konuma düştüğü gün, yani asasının kırıldığı gün 3 Mart 1924’dür. Hilâfet’in yıkıldığı gün… Ümmetin kara günü... Ümmetin dizlerinin çöktüğü gün... Cemaatının başının kesildiği gün... Dev vücudun ayaklar altına yığıldığı gün… Haşaratlar mesabesindeki aşağılık mahluklar olan kâfirlerin saldırılarına maruz kaldığı gün... Bu saldırılar karşısında zırhsız, kalkansız, korumasız ve savunmasız kaldığı gün...

Dengeyi koruyan güç ve sistem, tâ o tarihte kaybedilmiştir. Her işte asıl olan; siyasi güç ve otoritedir. Yani, dünya devletleri arasında itibar kazandıran şey ancak, güçlü otoriter varlıktır. M. Kemal İngilizlerin yardımı ile ümmetin elindeki en güçlü otorite olan Hilafeti ortadan kaldırmış, bu yolla ümmeti güçsüz hale getirmiştir. Koskoca bir coğrafyayı kafir sömürgecilere parsellemiş, her şeyi ile onların hizmetine sunmuştur. Daha sonra bu bölgelerde küfür nizamları hakim olmuş, yönetime de yerli kukla uşaklar getirilmiştir.

Rasulullah (sav) şöyle buyurdu: İmam (halife) bir kalkandır. Onun arkasında savaşılır ve onunla korunulur. [Buhari, 2737; Muslim, 3428; Nesai, 4125; Ahmed b. Hanbel, 10359]

Rasulullah (sav) yine imamı yani halifeyi kalkana benzetmiştir. Kalkan, düşmandan gelen ok, kılıç, süngü gibi saldırılar ve darbelerden koruyan bir araçtır. Bütün bu benzetmeler, edebiyat yapmak için değildir. Hilâfet’in, ümmetin varlığı açısından ne kadar hayati olduğunu vurgulamak içindir. Hilâfet’in bu hayati önemi, günümüzde açıkça görülmüyor mu?

Günümüzde Müslümanlar, Rasulullah(sav)’in de tasvir ettiği gibi, çeşitli saldırılara uğramıştır. Rasulullah (sav) bunu şöyle tasvir etmiştir: Yemek yiyen obur kimselerin yemek sofrasına üşüştükleri gibi, çeşitli din mensuplarının (kâfirlerin) size karşı birleşip başınıza üşüşmeleri yakındır. Birisi şöyle sordu: “Acaba o zaman biz sayıca az mı olacağız?“ Efendimiz (sav) şöyle cevap verdi: Hayır. Bilakis siz o zaman sayıca çok olacaksınız. Fakat siz, selin sürüklediği çerçöp gibi olacaksınız. Allah düşmanlarınızın kalbinden sizin korkunuzu çıkartacak ve sizin kalbinize de “vehen” koyacaktır. “Vehen nedir, ey Allah’ın Rasulü?” diye sorduklarında şöyle buyurdu: Dünya sevgisi ve ölümü kerih (çirkin) görmektir. [Ebu Davud, 3745]

Ey müslümanlar!

İslâm Ümmetinin günümüzdeki haline bir baksanız ya!

- Olayların ve komploların önünde sürüklenen, her tür entrikanın mahkemesiz kurbanı, günah keçisi, dağınık, paramparça, perişan, çerçöp gibi değiller mi? Başlarına bela olan bir avuç mutlu azınlık ve onların avaneleri, onlar adına kararlar alıp, yasalar çıkartıp, onları yeni dünya düzeninin kölesi haline getirmiyorlar mı? Onları, sahip oldukları tüm güç ve servetleri kafirlere peşkeş çekerek, IMF ve Dünya Bankası’nın vereceği üç kuruşa mahkum etmiyorlar mı?

- Sayıları bir buçuk milyar olmasına rağmen, dünyanın herhangi yerindeki siyasî ve sosyal olaylarda herhangi bir konumları, itibarları veya ağırlıkları var mı? İran-Irak Savaşı’nda, Körfez Savaşı’nda, Afganistan Savaşı’nda ve devam eden Haçlı Seferlerinde kafirlere boyun eğmekten başka ne yaptılar? Ne yapabildiler? Açlık ve sefalet içerisinde yok olan, dilendirilen, garibanlar sürüsü haline getirilen günümüz Müslümanlarının çığlık ve feryatlarına kulak verebildiler mi? Her gün televizyonlarda izledikleri haberlerde, gördükleri acı ve içler parçalayıcı manzaralar, katliamlar, hırsızlıklar, kapkaçlar, aile dramları, hastane kapılarından kovulanlar hiç canlarını yakar oldu mu? Kafirlerin üzerlerine sırtlanlar çetesi gibi üşüşerek, kendilerini vahşice kemirdiklerini görmüyorlar mı?

- Üç buçuk yahudi, üç buçuk Ermeni ya da Rum, bulundukları bölgelerde milyonlarca müslümanı aşağılamıyorlar mı? Milenyumun firavunu Amerika ve İngiltere, başlattıkları Haçlı Seferleri serisiyle, “terörizmle mücadele” palavrası adı altında, Afganistan’daki Müslümanları helak etmediler mi? Şimdi de Keşmirli, Iraklı, Somalili, Yemenli ve diğer birçok müslümanı mezbahanelerinde doğramaya hazırlanmıyorlar mı? Ve başlarındaki hain ve uşak yöneticiler, efendileri olan kafirlerin bu katliam ve cürümlerine ortak olmuyorlar mı?

Hele Allah için, İslâm coğrafyasındaki şu dehşet verici manzaraya bir bakın!

- Türkiye’de bir avuç dönme (yahudi bozuntusu) laik Kemalist,

- Mısır’da bir avuç Kıptî,

- Irak’ta bir avuç Baasçı ateist,

- Suriye’de bir avuç Nusayri,

- Cezayir’de bir avuç Fransız bozuntusu,

- Arap Yarımadası’nda bir avuç kraliyet çetesi,

- İran’da bir avuç ırk ve mezhep asabiyetçisi,

- Pakistan’da bir avuç Kadıyani,

- Orta Asya’da bir avuç Amerikan ajanı, azgın İslam düşmanı,

- Endonezya’da bir avuç Nasrani…

Bu bölgelerdeki Müslüman halkların başına musallat olmuş, kan kusturmuyorlar mı? Göz yaşı döktürmüyorlar mı? Müslümanları katliamlara maruz bırakmıyorlar mı? Zindanlara tıkmıyorlar mı? Ülkelerini Müslüman halklara birer zillet hapishaneleri konumuna getirmiyorlar mı? Onlara geçimlerini dahi çekilmez bir dert kılmıyorlar mı? Kâfir Batı kültürünü ve hadaratını zehirli iğne vurur gibi Müslümanların evlâtlarına enjekte etmiyorlar mı? Meselâ; Türkiye gibi bazı yerlerde Allah (cc)’nin dininin toplum ve devlet hayatından, laiklik adına uzaklaştırılması yetmezmiş gibi, Müslümanların inançları doğrultusunda giyinmeleri, ibadet etmeleri, hatta Kur’an öğrenmeleri yasaklanmıyor mu? Müslümanlar dinlerinde fitneye düşürülmüyorlar mı? Akılları, duyguları ifsat edilmiyor mu? Ahlâksızlık ve diğer İslam-dışı pislikler ile fert ve toplumlar kirletilmiyor mu?

- Müslümanların ülkelerindeki servetleri çalmak için, aç gözlü vahşî kâfir devletler Müslümanların topraklarına üşüşmüyorlar mı? İşte kafir Amerika hiçbir inanılır gerekçe olmadan Afganistan’a ne için saldırdı? Azgın yahudi Şaron, işbirlikçi yahudi Arafat ile hazırladığı entrikalar yoluyla Filistinli Müslümanları helak etmiyor mu? Ki; onlar yeryüzünün en alçak ve korkak milleti iken, buna nasıl cesaret edebiliyorlar? Keşmir, Karabağ, Kıbrıs, Çeçenistan, Orta Asya ve daha birçok İslam beldesi neden alevler içerisinde? Kafir Amerika ve İngiltere binlerce kilometre uzaktan savaş uçakları, gemileri, bombaları ve füzeleriyle kalkıp, Müslümanların bağrına saplanan bir hançer olmak için gelmiyorlar mı? Hele İslam’a ve Müslümanlara karşı giriştikleri bu kahredici savaşlarına, ajanları yoluyla ordular göndertip, Müslümanların evlatlarını dahil etmiyorlar mı?

- Müslümanların ülkelerinde, onların servetlerini çalarken Müslümanların başlarına binlerce ton bombaları yağdırmadılar mı? En son Afganistan Savaşı’nda; kafir Bush bu savaşın İslam’a ve Müslümanlara karşı başlatılmış bir Haçlı Savaşı olduğunu açıkça ilan etmedi mi? Bunu da herhangi bir kaygı duymadan, utanmadan yüzsüzce ifade etmiyorlar mı? Afganistan’da, Pakistan’da, Özbekistan’da, Bosna’da, Kosova’da, Keşmir’de, Filistin’de, Lübnan’da ve Çeçenistan’da Müslümanlar vahşi bir şekilde katledilirken ve bir çok ülkede inançları ve gösterdikleri İslami çözümlerden dolayı zindanlara atılırken, bırakın bütün dünya devletleri ve halklarının buna seyirci kalmasını, en vahimi Müslümanlar, korkak ve ürkek bir şekilde buna seyirci olmuyorlar mı? Bütün bu gerçek, acı ve vahim görüntüler, Müslümanların içine düşürüldükleri o iğrenç, zelil, perişan durumu sergilemiyor mu?

Üstelik “asalarının” kırılıp, “kalkanlarının” parçalanması, Müslümanları dünyada bu vahim konuma düşürdüğü gibi, ahirette de hüsrana düşme tehlikesi ile baş başa bırakıyor. Zira Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur: Kim (imama-halifeye) itaatten elini çekerse, Kıyamet gününde Allah’ın huzuruna lehinde herhangi bir delil olmaksızın çıkacaktır. Kim boynunda bir biat olmadan ölürse, cahiliyye ölümü ile ölmüş olur. [Muslim, 3441]

Ne acı bir durum! Ne büyük bir kayıp! Dünyada zillet, ahirette hüsran! (Allah korusun, Allah kurtarsın) 3 Mart 1924. İşte bu kötü sonucun kapısıdır. Müslümanların en kara günüdür. Müslümanların cehalete, zulme, sefalete, öldürülmeye, ayıplanmaya ve ezilmeye mahkum edildiği gündür!…

Bütün bunların sebebi nedir? Bütün bu olaylar karşısında Müslümanlar niçin bir varlık gösteremiyorlar? Hatta kendi mallarını, canlarını, evlatlarını, namuslarını ve dinlerini koruyamıyorlar!? Düşmanları olan kâfirler niçin Müslümanlardan korkmuyorlar ve bu kadar rahat olabiliyorlar?.. İslam Ümmeti, aziz ve kerim bir ümmet iken, muazzam bir potansiyele, servete ve insan gücüne sahip iken ve kafirler Allah’ın kendilerine lanet ettiği korkak ve aşağılık mahluklar iken, nasıl oluyor da bütün bunları yapmaya cesaret edebiliyorlar? İslam Ümmeti’nin Hilafet Devleti çatısı altında, adaletli, güçlü ve korkutucu bir güce sahip olduğu zamanlarda, yerinden kımıldamaktan çekinen kafirler, bugün İslam’a ve Müslümanlara karşı, nasıl bu kadar babayiğit kesilmiştir?

Neden?.. Çünkü Müslümanların asası ve kalkanı kırıldı. Neden?.. Çünkü Müslümanların akıllarında, kalplerinde ve toplumlarında kötü bir değişim oldu. Allah(cc)’nin dinini gereği gibi anlayıp, toplumsal yaşantıda gereği gibi uygulamada zayıflıklar göstermeye başlayınca, hayatlarından Dinlerinin hakimiyeti ve onun getirdiği izzet, kuvvet, nusret yani hayat veren unsur uzaklaştı ve Allah (cc)’nın şu hükmünü unuttular, Allah (cc) da onları unuttu. Böylece yardımsız ve çaresiz kaldılar:

İşte böyle bir durumda iken, asalarını ve kalkanlarını 3 Mart 1924’de kaybettiler. Paramparça olup, bu perişan hale düştüler. Ne yek vücut olup ayakta durabiliyorlar, ne de aşağılık mahluklar olan kâfirlerin çeşitli iğrenç saldırılarına karşı ve başlarının belâsı olan rezil ve asalak yöneticilere karşı, kendilerini koruyabiliyorlar. Asaları ve kalkanları kırıldı… Bu Allah (cc)’nin yasasının gereğidir. Zira Allah (cc) bu yasasını şöyle izah etti:

Hatırlayın ki; siz, geçmişte İslam’ı kabullenerek şanlı bir tarih yazmış bir ümmetin evlatlarısınız. Altı kıtada İslam’ın bayrağını dalgalandırmış, küfür sistemleri ve devletlerini diz çöktürmüş bir neslin torunlarısınız. Sizi güçsüz kılan, kafirlere boyun büktüren, malınızı canınızı kafirler eliyle heder eden, bu sistem ve uşaklarına daha ne zamana kadar müsaade edeceksiniz?! Buna sessiz kalmanız, bu küçük düşürücü duruma sabretmeniz, onu değiştirmek için kılınızı dahi kıpırdatmamanız, sizi Allah (cc)’nun şu uyarısına muhatap edecektir: