Oslo ve Yalan Vaatler

Bugün, 13.04.2005 Çarşamba günü sabahı Hartum gazetelerinin manşetlerinde, Sudan’a yeniden imar için 4.5 milyar dolar hibe edilmesine dâir Oslo’da verilen vaatler yer aldı. Amerikan Dışişleri Bakan yardımcısı Robert Zulik, Dârfur’daki durumun iyileştirilmesi ile Güney Barış Anlaşması’nın uygulanmasının, bu desteğin şartları olduğunu belirtti. Peki yeraltı ve yerüstü zenginliklerine rağmen Sudan, başkalarından dilenmeye muhtaç mıdır?

Ne zaman ki Kâfir Batı devletleri Müslümanlar hakkında herhangi bir cürüme girişmek isterlerse, işte o zaman zayıfların ağızlarını sulandırana kadar bağış konferansları düzenleyip bol para vaatlerinde bulunurlar. Sonra cürümlerini icrâ edince de vaat ettiklerinin onda birini bile vermezler. Hatta çoğu durumda bir kuruş bile vermezler. Bu, kibirli yahudi varlığı ile yapılacak barış iddiasıyla Filistin’in “ahmaklarını” ödüllendirmek için aynı Oslo’da bağış konferansları toplandığında da yaşanmıştı. Cürüm işlendikten sonra ise onların vaatleri rüzgâr sürükleyip götürmüştü. Filistin’in imarı şöyle dursun, bilakis daha da harap olmuştu. Vaat edilen cüz’i paralar da uşakların ceplerine gitmişti. Aynı durum Irak harap edilirken de yaşandı. Yine bu devletler, Irak’ın îmarı için milyarlarca dolar vaat ettiler. Fakat aksine, zillete düşürülüp işgâl edilmesinin üzerinden iki yıl geçtiği halde Irak, Amerika ve İngiltere için bir talan alanı oldu.

Muhakkak ki bu verilen sözler ve ümitler, şeytanın vaatleridir. Şeytanın vaadi ise aldatmacadan başka bir şey değildir. Allah [Subhânehu ve Te’alâ] şöyle buyurmaktadır:

(Şeytan) onlara söz verir ve onları ümitlendirir. Oysa şeytanın onlara söz vermesi aldatmacadan başka bir şey değildir. [en-Nîsa 120]

Yine Allah [Subhânehu ve Te’alâ] Kâfirlerin, Allah’tan mü’minler üzerine hayrın indirilmesini de istemeyeceklerini beyân etmiştir. Öyleyse onlardan nasıl hayır gelir ki? Allah [Subhânehu ve Te’alâ] şöyle buyurmaktadır:

Ehl-il Kitâb’tan olan kâfirler ile müşrikler de Rabbinizden size bir hayır indirilmesini istemezler. Halbuki Allah rahmetini dilediğine verir. Şüphesiz Allah büyük lütuf sahibidir. [el-Bakara 105]

Allah [Subhânehu ve Te’alâ] bize bu dünyada mübârek bir hayr ve Âhirette de azîm bir ecir vaad etti. Şüphesiz ki onun vaadi haktır. Eğer biz onun Şeriatına ve Metoduna göre yürürsek, O’nun devletini kurarız ve O’nun Dâvetini de bugünkü sapıtmış dünyaya taşırız. Aksi takdirde bu metoddan uzaklaşmanın sonucu elîm bir azâp olacaktır. Allah [Subhânehu ve Te’alâ] şöyle buyurmuştur:

O beldelerin halkı îman edip ve ittika etselerdi (takvâlı olsalardı), elbette onların üstüne gökten ve yerden nice bereket kapıları açardık. Velâkin onlar yalanladılar, biz de ettikleri yüzünden onları yakalayıverdik. [el-A’râf 96]

İşte Rahman’ın vaadini budur ve şeytan ile dostlarının vaadi de budur! Öyleyse bunlardan hangisi doğrulanmaya ve uyulmaya daha lâyıktır? Allah [Subhânehu ve Te’alâ] şöyle buyurmaktadır:

(Hesapları görülüp) iş bitirilince, şeytan diyecek ki: “Şüphesiz Allah size hak olanı vaad etti. Ben de size vaad ettim ama size karşı yalancı çıktım. Zaten benim size karşı bir gücüm de yoktu. Ben, sadece sizi (inkâra) çağırdım, siz de benim dâvetime hemen koştunuz. O halde beni kınamayın, kendinizi kınayın. Ne ben sizi kurtarabilirim, ne de siz beni kurtarabilirsiniz! Şüphesiz daha önce ben, beni (Allah'a) ortak koşmanızı reddettim.” Muhakkak ki zâlimler için elîm bir azâb vardır. [İbrâhim 22]