Hadisçiler arasında daima kullanılan bir takım lafızların hangi anlamlara geldiğini bilmek lazımdır. Bu lafızlar şunlardır: Hadis, haber, eser ve senet. Genel olarak kullanım açısından lafızlar bunlardır. Metin, sened, isnad, müsned, müsnid, kelimeleri ise hadis lafızları ve rivayetleri açısından kullanılan terimlerdir. Raviler açısından ise muhaddis, hafız, huccet ve hakim terimleri kullanılmaktadır. Hadis ıstılahında/ terminolojisinde bu lafızlar şu anlamlara gelmektedir.

1. HADİS: Söz, fiil, takrir veya Rasül (s.a.v.)'in ne uzun ne de kısa boylu olması gibi onun yaratılışını veya Rasül (s.a.v.)'in hiç kimseye hoşlanmayacağı bir şekilde davranmaması gibi onun ahlaki özelliklerini anlatan hususlara denir. "Haber" ve "Sünnet" lafızları eş anlamlı sözcükler olup aynı zamanda "Hadis" lafzıyla da eş anlamlı lafızlardır. Buna göre bunların üçü de aynı anlamı ifade etmektedir. Eser, kelimesi ise Sahabeye dayanan mevkuf hadise verilen isimdir.

2. METiN: Senedin sonu kendisine varan söze denir. SENED ise, metne ulaştıran yola denir. Hadisi, söyleyene çıkarmaya dayandırmaya da İSNAD denir. Mevkuf olsa bile başından sonuna kadar senedin ulaşmasına MÜSNED denir. Sahabeden yapılan rivayetlerin toplandığı kitaba da müsned denir. MÜSNİD ise isnadla hadisi rivayet eden kimseye denir.

3. MUHADDİS: Rivayet ve dirayet olarak hadisi taşıyan ve ona önem veren kimseye denir. HAFIZ: Çeşitli yollardan olsa bile metni ve senedi ile birlikte yüzbin hadisi ezberleyen ve bu konuda ihtiyaç duyduğu şeyleri anlayan kimseye denir. HUCCET: Üçyüzbin hadisi kuşatan kimseye denir. HAKİM: Sünnetin tamamını kuşatan kimsedir.