Bir çok insan demokrasinin seçim olduğuna veya seçimin demokrasi olduğuna inanır. Halbuki, böyle değildir. Zira, seçim veya sandığa başvurup oy atmak bir üslubtur.

Demokrasi ise, asıl mucidi olan Yunanlı filozof Eflatunun tarifine göre, bir din veya bir kanun egemenliği altında bulunmadan tam hür bir şekilde iradeyi kullanmaktır. Başka ifadeyle insanlar kendi kendilerini yönetmesidir. Demokrasinin yunancasının manası halkın hakimiyetidir. Eflatun kendisi bunu uygulamadı, çünkü bu hayali bir düşüncedir.

Batı, bu düşünceyi önbilgi olarak alıp bambaşka bir şekle soktular. Başta İngiltere’de 1600’lerin ortalarında demokratik devrim yapmak için hareket oldu. Fakat kralın çevresi Dükler, Lortlar ve zengin soylu aileler demokrasiyi istedikleri hale soktular. Kralın otoritesi kısıtlanacak yanında hükümet kurulacaktır. Zengin soylu ailelerin temsilcileri olan Lortlar kamarası yanında halkın temsilcileri olacak Avam kamarası kurulacaktır.

Böylece halkı kandırmak için bu meclisi kurdular. Fakat, esasta güç sahibi Lortlar kaldı. Halk ise avam kamerasının üyelerini seçecektir. Bunlar halkı temsil edecekler. Halkın görevi burada bitiyor. Ondan sonra bu meclis istediği kanunu çıkartacaktır. Ama, halk kanun çıkartamayacaktır. Kendi kendini yönetecektir, belli bir zümre kanunları çıkarıyor ve yönetim işini yapıyor. Genellikle halk kesimleri kendileri ile ilgili kanunlardan memnun değildir. Her kesim kendisiyle ilgili kanunları protesto ediyor. Aynı anda demokrasinin temel hürriyetleri içerdiğini savunuyorlar. Fakat her hürriyet bir takım kanunlarla kayıtlıdır. Bundan anlaşılan odur ki halkın temsilcileri seçmek için sandığa başvurup oy atmak bir üslub olarak kullanılmaktadır. Demokraside temel şey, insanlar tarafından kanunlar çıkartmak ve buna göre onları bu kanunlara göre yönetmektir. Bu kanunları çıkartacak ve uygulayacak kimseleri halka seçtirirler. Hem de bunu uygularken baskı yaparak seçime insanların gitmesini zorlarlar. Onlara ceza verirler. Böylece insanlar hürriyetlerini serbestçe kullanmış olurlar.!! Hem de devletin kabul ettiği ilke, fikir ve kanunlar dışında kesinlikle seçime katılmaya müsaade yoktur, kim başka ilke ve fikre çağırıp seçime katılmak istiyorsa önlenir ve cezalandırılır.

Türkiye’de diğer Batı devletleri gibi bu uygulamaları yapmaktadır. Biri İslam’a çağırarak seçime katılmak istiyorsa önlenir ve cezalandırılır. Her zaman seçim oluyor, fakat Atatürk ilkeleri ve Batı temel kanunları değişmiyor. Bunları değiştirmeye kalkışmak yasaktır. Öyleyse Yılmazı seç, yada Eceviti seç, Çilleri seç, yada Kutanı seç veya başkalarını seç değişecek bir şey yoktur. Çünkü aynı ilkelere ve temel kanunlara bağlı kalıp bunlara göre icraat yapacaklar. Bundan dolayı, demokrasi denilen hayali fikir için (sandığa giderek) demokrasiyi uygulamaya çalışacak, buna göre kanun çıkartacak kimseleri seçmek İslam’a taban tabana zıttır.

İslam’da seçim vardır, fakat bu seçim İslam’ı uygulayacak Halife içindir. Halife Allah’ın kitabı ve Resulünün sünnetini uygulamak ve dünyaya İslamiyeti taşımak için ümmet tarafından seçilir ve bunun üzerine ona biat verilir. Medine halkı İslam’a girdikten sonra Resulullah’ı kendileri için bir yönetici olarak kabul ettiler başka ifadeyle ona biat ettiler. Raşidi Halifelerin hepsi ümmetin rızasıyla ve biatlarıyla yönetime geçtiler. Ayrıca Şura ve meşveret Halife ve yöneticileri hesaba çekmek, düzeltmek için ümmetin vekilleri ümmet tarafından seçilir. Vilayetlerde valiye şikayetlerini, görüşlerini ve isteklerini iletmek üzere Vilayet meclisleri, Vilayet halkları tarafından seçilir.

“Sana ve senden önce indirilene inandıklarını iddia edenleri gördün mü? Tağuta muhakeme olunmak istiyorlar. Tağutu inkar etmeleri kendilerine emredildiği halde, Tağutun önünde muhakeme olmak istiyorlar. Halbuki şeytan onları büsbütün saptırmak istiyor.” ^{(Nisa 60)}

“Rabbine and olsun ki aralarında çıkan ihtilaflarda seni hakem kılmazlarsa ve verdiğin hüküm hakkında içlerinde hiç bir sıkıntı bulunmadan bu hükme tam teslimiyet göstermezlerse mümin olmazlar." ^{(Nisa 65)}