Bir millete veya kabileye körü körüne bağlanmak, kokuşmuş olan tehlikeli bir mefhumdur. Bu Ümmeti parçalar, böler ve zayıf düşürür. Düşmana ümmet üzerinde kontrol ve nüfuz imkanlarını kolaylaştırır. Düşmanın ümmet üzerinde amaçladığı gayelerinin tahakkuku için, milletleri dayanıksız hale getirir. Şari’ bunu mutlak olarak haram kılmıştır. Şari’ bunu, Cabir hadisinde (muttefek aleyh) cahiliyye narası olarak tarif etmiştir. Rasulullah (sav) şöyle dedi: “Bu cahiliyye narası ne için?” dediler ki; “Ey Allah’ın Rasulü! Muhacirden bir adam, Ensar’dan bir adama vurdu.” Bunun üzerine Rasulullah (sav) şöyle dedi: “Onu (kabileciliği) bırakın! Zira o kokuşmuştur.”

Yine el-Hakim’de yer alan ve Hudayfe (ra)’ın rivayet ettiği bir diğer Sahih hadiste Allah’ın Rasulü (sav) şöyle buyurdu: “Ümmetim, aralarında temayuz, temayul ve mekaami’ görünmedikçe imtihan edilmeyecektir.” Dedim ki; “Ey Allah’ın Rasulü! Temayuz nedir?” O (sav) şöyle dedi: “Temayuz benden sonra İslam’da, insanlar tarafından değiştirilecek olan kavmiyetçiliktir.” Dedim ki; “Ey Allah’ın Rasulü! Temayul nedir?” O (sav) şöyle dedi: “Bir kavim, başka bir kavmi karşısına alır ve onun mukaddesatına tecavüz eder.” Dedim ki; “Ey Allah’ın Rasulü! Mekaami’ nedir?” O (sav) şöyle dedi: “Bir adam kavmiyetçiliğe davet eder ve kavmiyetçiliği destekleyen cahiliyye bayrağı altında öldürülürse, onun ölümü cahiliyye ölümü olur.” Yine Muslim, Cendeb b. ‘Abdullah el-Beceli’den Rasulullah (sav)’in şöyle dediğini rivayet etti: “İslam topraklarında kavmiyetçiliğin pis kokusu, burunların kapanmasına sebep olur.”

Hizb-ut Tahrir Kültüründen [www.hizb-ut-tahrir.org]